Bir Hikayem Var-1

Yaklaşık 10 yıl önce tanışmıştım uyuşturucuyla.Üniversite zamanlarımdı.Açık söylemek gerekirse uyuşturucuyla tanışmanın en kolayı arkadaş ortamıdır.Ne yazık ki hayalini kurduğum üniversite de ilk edindiğim arkadaşlarımın hepsi birer müptezel çıktı.Yanlış anlamayın insan olarak hepsi değerli hepsi kaliteli insanlardı.Gel gör ki uyuşturucu onları da esir etmiş ve zamanla kişiliklerini de köle yapacatı.Tıpkı beni sürükledikleri gibi...

Hayatımda ilk defa onlar sayesinde esrarı tanımıştım.Bırakın uyuşturucu olmasını, adını bile ilk defa duyuyordum.Başlarda abi edasıyla hepsi beni korumaya çalışıyordu.Açıkçası hiçte özenmiyordum.''Sen temizsin,bizim gibi olma,içmiyosun hiç başlama'' gibi lafları çok duydum.Her ne kadar içmesemde aynı ortamda,aynı odada bulunduğum için ''dumanaltı'' olup kafayı buluyordum.Her sigara sarılışında dalga konusu olur,maskot yerine konurdum.Kahkahalar,müzik,muhabbetler o kadar değişik geliyordu ki içimden ''nasıl bir şey bu melet hepsi mutlu,keyifli'' diyordum.Uyuşturucu denildiğinde eli ayağı titreyen ben yavaş yavaş sempati duymaya başladım.İçimden bir kere teklif etselerde denesem diyordum.Hayatımda olan bazı olumsuz gelişmeler de beni mutluluk arayışına itiyordu.Zaten çok zaman geçmeden kendimi aralarında buldum.

İlk esrar içişimde bayılmıştım.İlk ve son bayılışım oldu.Tabi ki fiziksel olarak.Duygusal olarak bayılma konusuna gelince bende uyandırdığı etki,his hayatım boyunca tatmadığım,hissetmediğim duyguları yaşamama neden oldu.Gerçekten o duygulara bayılmıştım...

Aynı evde kaldığım 4 arkadaşımla sürekli esrar içmeye başlamıştık.Zaman geçtikçe eskisi kadar etki etmediği gibi daha da fazlasını aramaya başlamıştım.Arkadaşlarım arada ekstazi atıp,eğlenirken ben cesaret edemiyor sadece esrar içmekle yetiniyordum.Ama farkındaydım artık esrar da yetmiyor,onlar eğlendikçe,benden yüksek kafa yaşadıkça bende istiyordum.Zaten fazla uzun sürmedi ekstazi ile tanışmam.Neredeyse her gün esrar içiyor,haftada 2 kere düzenli olarak şeker(ekstazi) atıyorduk. 

Bir kaç yıl bu şekilde esrar ve şekerle geçti.Aynı dönemde başladığım sınıf arkadaşlarım 3. sınıfa geçmişken,biz hala 1.sınıfın ilk dönem dersleriyle cebelleşiyorduk.Sınav zamanı bile ot sarmadan okula gitmez,hatta okulun bahçesinde içer sınava öyle girerdik.Zeka açıyor ya hani.Mal gibi sınavda kağıda bakıp adımı yazdıktan sonra çıkardım.Marifetmiş gibi sınav kağıdını hocanın masasına bıraktıktan sonra arkamı dönüp,aptal bir gülümseme ile içimden ''mal mısınız ne sınavı lan'' dedikten sonra sınıfa,eve gidip bir tane daha sigara sarar ve sınav dahil hayatımdaki her şeyi ertelemeye devam ederdim.

Esrar bir basamak olmuştu bana.İlk adım.Bir bebek emekler ya,işte uyuşturucunun basamaklarında ilk adımı esrar ile atarsınız.Emekleme dönemidir.Öğrendinizmi emeklemeyi dizleriniz yara olana kadar emekler,kafanızın götürdüğü yere gidersiniz.Aynen böyledir işte...Bende emeklemeyi iyice çözmüş arada ayağa kalkıp adım atmaya çalışıyordum.Yuttuğum şekerlerle....

Şeker kafasını tarif etmek kolaydır.Yaşamak zor..Tripler,ortam,müzik,kahve,alkol,ot,sex,tiesto,tekno vs..vs...Kafayı yaşamak kadar yükseltmek,ortam ve bir kaç ufak detay daha...Neyse ayrıntıya girmeyeyim ürperdim :)

Emeklemeden sonra ben yürümeye değil koşmaya başlamıştım.Artık esrar kesmiyor,çok beğendiğim şeker her gün bana eşlik ediyordu.Gece kulüpleri alkol,şeker ve ot.Hayatımda önemli bir yer kaplıyordu.Bir türlü bırakamıyor git gide iyice içine düşüyordum.Ama o kadar keyif alıyordum ki bırakmak aklımın ucundan geçmiyordu.İstemiyordum.Daha doğrusu ben öyle sanıyordum..Bağımlı olmayı,istememekle karıştırıp sürekli doz arttırıyordum.

Dönem arkadaşlarım okulu bitirdi.Ben 2. sınıfa yeni geçtim.Geçtim geçtimde,alttan bütün dersler duruyor :).O dönem okula kafayı çok takmıştım.Bu sıkıntıdan kurtulmak için tek çözüm ayık kafa dolaşmamaktı.Her gün içtim.Bir yıl boyunca her gün.Yaklaşık 10 kilo vermiş ve ev arkadaşlarımla birlikte hepimiz neredeyse tanınmaz hale gelmiştik. Hayatım bir odada 4 arkadaşımdan ibaret, dışarda neler oluyor sadece torbacının eve mal getirdiğinde söylediklerinden öğreniyordum.Sosyal aktivite 0 hayattan bir beklentim kalmamış,okulu,aileyi,geleceği umursamaayan sadece kafa peşindde koşan biri haline gelmiştim.

Eroin ve bonzai ile tanışmam zor olmadı.Daha ucuz yollu oldukları ve daha kolay bulundukları için yavaş yavaş onlara doğru kayıyordum.Artık Sadece bir madde değil kafa yapan ne varsa içen biri haline gelmiştim.Her türlü uyuşturucuyu içtim.Denemedim içtim,kullandım.Hemde uzun süre..

Emeklemeyi öğrendikten sonra koşmaya sonra depar atmaya başlamıştım.Şimdi size hadi bi depar at desem ne kadar koşarsınız?İşte benimde deparım fazla sürmedi.Tıkandığımda gözlerimi hastanede açtım.Kolumda serum ailem başımda,utancımdan ölüyorum.Yıllardır kullandığım uyuşturucunun düşüşü,yoksunluğu,ailemin üzüntüsü,hastanedeki halim,okulum,iş-güç,o anda üstüme hepsi karabasan gibi çöktü.

Bunlarla cebelleşirken ben,yattığım yatakta aralık olan kapıdan babam ve doktorumu konuşurlarken duydum.Hiç unutmam babamının eli kalbinde,doktor konuşurken onu dinliyordu.Bir kaç ay sonra öğrendim o konuşmayı.Orada doktor babama hiv pozitif olduğumu söylemiş.Evet hayatımı,okulumu kaybettiğim gibi aralarına bir de sağlığım eklenmişti.Ne çabuk olmuştu bunlar?Ne ara ben bu duruma düştüm.İnanın Hiç bir fikrim yok.Daha dün gibi hatırlıyorum elimde belgeler üniversitemin önünde kayıt olmayı beklerken...

Arkadaşlar ben çok ama çok kısa özet geçtim.Arada polislere yakalanmamdan,kavgalarıma,aşklarımdan,arkadaşlıklarıma hepsini atladım.Fakat bloğumda hayatımdan hikayelerden tutunda,uyuşturucu ile ilgili ne bilgi bulursam paylaşacağım.Kendimle İlgili deneyimlerimle ilgili bir yazı dizisi yapacağım.Bu ilki olsun.

Şimdi allaha şükür iyiyim.Hiv pozitifim ama tedavi oluyorum.Uyuşturucu kullanmıyorum.Anladım ki sadece hayatımı ertelemek ve çevremdekileri üzmekten başka bir şey değilmiş uyuşturucu.Sizde deneyimlerinizi yorumlara yazabilirsiniz.

Ayrıca Hiv Pozitif Hakkında Her Şeyi Hiv Pozitif Blog da Bulabilirsiniz.Bu Bloğun Sahibi ve Yazarı da Benim.